Rozdział. 3

Rozdział 3.

*z perspektywy Mi*

Wracając do domu rozmawiałam jeszcze chwilę z Ang na temat jutrzejszego wyjazdu. Po czym poszłam się pakować. Wyciągnęłam wszystko z garderoby co tylko było możliwe pakowałam się  chyba ze 2 godziny. Po czym usłyszałam ciche pukanie do drzwi mojego pokoju. Poszłam by otworzyć, a tam zobaczyłam Austina z małą Amelką płaczącą i butelką w rękach. Na ten widok mimowolnie się uśmiechnęłam .

-hej… Mogła byś mi pomóc mama poszła na zakupy i powiedziała że nie wie kiedy wróci, a mała cały czas płacze i już próbowałem wszystkiego, Nie chce jeść, ani nic nie wiem co mam robić… - powiedział zupełnie bez radny Austin. Uśmiechnęłam usiadłam na łóżku po czym poklepałam miejsce koło siebie, na znak żeby usiadł i dał mi małą. Posłusznie wykonał to co pokazałam wzięłam małą na ręce i zaczęłam lekko nią  kołysać i dawać jej butelkę. Kiedy mała zjadła już wszystko, a w między czasie zdążyła usnąć. Więc położyłam ją u siebie na łóżku i sama położyłam Się obok niej, a Austin postanowił położyć się z drugiej strony.

-Jak Ty to zrobiłaś ?! – powiedział patrząc na mnie z niedowierzaniem, Ja tylko na niego popatrzyłam i się uśmiechnęłam

-widzisz to nie jest trudne po prostu trzeba wyczuć co takiemu maluchowi jest potrzebne do szczęścia – i w tym momencie oboje spojrzeliśmy na spokojnie śpiącego maluszka. Uśmiechnęłam się pod nosem

- Będę za nią tęsknił- powiedział Austin opierając  się na łokciach

-Ja też… Ja też , ale to tylko 2 miesiące więc szybko zleci – powiedziałam, na co Austin się tylko uśmiechnął –Pomyśli , że jak wrócimy Ona będzie już miała 4 miesiące… Nasze maleństwo będzie dorastało powoli.. Będę tęsknił za tym jej płaczem po nocach i wg … - powiedział po czym spojrzałam na niego i przytuliłam się do małej śpiącej Amelki  i poleciało mi kilka samotnych łez po policzku na samą myśl, że nie będzie jej tam z nami. Pomimo to ,że ma 2 miesiące to strasznie się do niej przywiązałam.

-Kiedyś będziesz wspaniałą matką – wyrwał mnie z zamyślenia głos Austina, na co ja się tylko uśmiechnęłam oparłam głowę na ręce i przyglądałam się spokojnej Amelce z uwagą. Austin prawie usypiał. Więc postanowiłam ich przykryć i zejść na dół zobaczyć czy mama nie przyszła, a jak nie to zrobić kolacje mamie, Austinowi i sobie, a małej butelkę. Nagle usłyszałam otwierane drzwi poszłam zobaczyć kto to, była to mama cała obładowana torbami, wzięłam od niej kilka siatek i powędrowałam do kuchni rozkładając produkty do szafek.

-Dziękuję za pomoc, skarbie – usłyszałam ciepły głos mamy

-nie ma za co – odpowiedziałam po czym wyszczerzyłam szereg śnieżno białych ząbków

-a gdzie Austin i Amelia ? – zapytała mama

-śpią u mnie w pokoju tak jak by im się usnęło- powiedziałam przez śmiech moja mama się tylko zaśmiała. Nagle w progu zobaczyliśmy nasze dwa śpiochy czyli Austina i małą na rączkach chłopaka. Posiedzieliśmy trochę i poszłam do pokoju się wykąpać, przebrać w moją piżamkę w małpki i iść spać, bo było już dobrze po 00:00. Jak mówiłam tak też zrobiłam nie trzeba było dużo czasu żebym odpłynęła w krainę morfeusza. 

Amelka śpiąca z Austinem :)